چه باید بکنیم؟

این روزها همه می پرسند «چه باید بکنیم؟». خیلی ها هم نظر می دهند که چه کار کنیم. پیشنهادها خیلی زیاد است و در بین آن ها پیشنهادهای سودمند هم زیاد است. ولی این پیشنهادها انسجام لازم را ندارد. هنوز یک نقشه کلی برای ادامه مسیر ارائه نشده. خیلی ها منتظرند ببینند میرحسین چه می گوید. برخی هم که مثل محسن مخملباف اعتقاد دارند موسوی باید فرمان بدهد و مردم گوش به فرمان هستند. به گمانم، این راه، راه درستی نیست و افرادی(بسیار محترم) همچون محسن مخملباف تصور درستی از شرایط موجود و شخصیت میرحسین موسوی ندارند. میرحسین نه فرمانده است و نه خود را فرمانده می داند. او همواره خود را در کنار مردم و متفکران جامعه می بیند، نه در سطحی بالاتر. او نامه ها و بیانه های خود را با عبارت «برادر شما» به پایان می برد. و گمان نمی کنم او برای عوام فریبی و حفظ ظاهر چنین کاری را انجام دهد. علاوه بر بیانیه ها، صحبت های چند روز پیش میرحسین در جمع استادانی که بعد از جلسه دستگیر شدند، نکات بسیار زیادی را برای ما روشن می کند و یکی از آن نکات همین مسئله ای بود که پیش از این اشاره کردم. اگر این صحبت ها را تا به حال نشنیده اید، توصیه می کنم حتما این کار را انجام بدهید. فایل صوتی قسمتی از صحبت های ایشان را می توانید از اینجا دانلود کنید. توی یوتیوب هم تعدادی ویدیو وجود دارد که صحبت های میرحسین را با عکسهایی از حوادث اخیر ترکیب کرده است. این یکی از آن ویدیوهاست. بقیه را هم اگر بگردید پیدا می کنید. به هر حال این صحبت ها مرا تحت تاثیر قرار داد و علاوه بر اینکه با شخصیت این مرد بزرگ بیشتر آشنا شدم به نظرم رسید در این صحبت ها دورنمای حرکت جنبش تا حدی روشن شده است. به همین خاطر بر آن شدم که سرفصل مسائل، مشکلات و کارهای پیش رو را از صحبت های میرحسین استخراج کنم. به نظرم این نکات می تواند نقطه مناسبی برای رسیدن به یک طرح کلی باشد. این چیزهایی که اینجا نوشته ام برداشت شخصی من هست از صحبت های میرحسین و مشخصا پر از اشتباه. من خواهش می کنم حتما نظرتان را بنویسید. فکر می کنم می توانیم بعد از در نظر گرفتن همه نظرات آن را به شکل بهتری بازنویسی کنیم. آن چیزهایی که داخل پرانتز نوشته توضیحات خودم است.

نکته اول: موضع گیری در مقابل این مسئله که جنبش به عوامل بیگانه وصل است برای همه یک واجب است(نباید اجازه بدهیم عده ای گمان کنند این جنبش از خارج هدایت می شود، ما مردم ایرانیم و خودمان تصمیم گرفته ایم چه کار کنیم)

نکته دوم: اعتراضات ما باید در چهار چوب نظام و قانون باشد. اینکه ما غیر قانونی عمل می کنیم دروغ محض است (ما به قانون عمل می کنیم و شما را هم به عمل به قانون وادار می کنیم)

نکته سوم: باید تشکیلاتی در سطح ملی برای سازمان دهی امور ایجاد کنیم. این کار نباید به معنی مخالفت و کارشکنی در کار دولت تلقی شود

نکته چهارم:. دولت با مشکل مشروعیت روبرو است. وظیفه ما جلوگیری از هژمونیک کردن تقلب در انتخابات است که می تواند به دیکتاتوری ختم شود. نباید اجازه بدهیم قانون شکنی در نگاه مردم به یک امر عادی بدل شود

نکته پنجم: اتفاقاتی که افتاده به هیچ وجه برگشت پذیر نیست، باید به سمت درستی هدایت شود و آگاهی ها گسترش پیدا کند. وگرنه می تواند آثار بدی داشته باشد

نکته ششم: موضوع رسانه ها بسیار مهم است، استفاده از اینترنت و فضای مجازی باید ادامه پیدا کند و ایجاد کانال ماهواره ای روی میز باشد.

نکته هفتم: علما و روحانیون نقش مهمی دارند. ولی فشار های زیادی به علما وارد می شود. باید رایزنی ها ادامه یابد تا آن ها نیز موضع گیری نمایند.

نکته هشتم: تاکید بر قدرت مردم و خرد جمعی. مردم با ابتکارات خود بسیاری از مسائل را حل کرده اند و پس از این نیز می توانند این کار را انجام دهند. برای مثال رنگ سبز از ابتکارات خود مردم بود.

نکته نهم: لباس شخصی ها جنبه غیر قانونی دارد. دو راهکار موجود مقابله قانونی و انتشار عکس در سایت ها برای شناسایی آن ها است. ارائه راهکار های جدید برای ریشه کن کردن این مسئله ضروری است.

نکته دهم: برای ادامه راه باید به تبادل نظر بپردازیم. برای مقطع کوتاه و بلند (ماه ها و سال های آینده) تصمیم بگیریم. بسیاری طرفدار ادامه راهپیمایی هستند و بسیاری عقیده دارند باید اعتراضات شکل جدیدی بگیرد.